Wie was Gilles de la Tourette?
Georges Gilles de La Tourette
Georges Albert Édouard Brutus Gilles de la Tourette werd geboren op 30 oktober 1857 in de Franse gemeente Saint-Gervais-les-Trois-Clochers.
Hij begon al op zijn zestiende aan een studie medicijnen aan de universiteit van Poitiers. In 1881 verhuisde hij naar Parijs om zijn studies af te maken. In 1884 ging hij als “interne” aan de slag in het Hôpital de la Salpêtrière in Parijs. Daar was hij een leerling van de beroemde Franse neuroloog en psychiater Charcot.
Hij wordt beschouwd als de vader van de Franse neurologie en was vooral actief in onderzoek op het gebied van epilepsie en hysterie. Gilles de la Tourette deed er veel proeven met hypnose bij hysterische patiënten en werd een verdediger van de standpunten van zijn leermeester. In 1885 studeerde hij af.
Hij is bekend gebleven door zijn ontdekking van het Syndroom van Gilles de la Tourette. Reeds in 1884 werd hij geboeid door de verschijnselen van “springende Fransen in Maine”, de schokkerige bewegingen en spraakstoornissen bij latah in Maleisië en het verschijnsel Miryachit in Siberië.
Hij schreef er een artikel over, zocht en vond andere voorbeelden. Hij beschreef de casus van de markiezin van Dampierre, 60 jaar eerder beschreven door Jean Itard . Deze vulde hij aan met twee andere casussen uit de recentere literatuur en zes eigen casussen.
Volgens Charcot pasten de symptomen (motorische tics en coprolalie) niet bij hysterie. Het ging volgens hem om een afzonderlijke neurologische aandoening, die hij la maladie des tics de Gilles de la Tourette noemde. Charcot kreeg hierop zeer veel negatieve reacties van collega’s, die het toch als een variant van hysterie of de Chorea van Sydenham zagen.
Wist je dat…
Lees hier meer over Gilles de la Tourette en zijn leven (Wikipedia).
Hij begon al op zijn zestiende aan een studie medicijnen aan de universiteit van Poitiers. In 1881 verhuisde hij naar Parijs om zijn studies af te maken. In 1884 ging hij als “interne” aan de slag in het Hôpital de la Salpêtrière in Parijs. Daar was hij een leerling van de beroemde Franse neuroloog en psychiater Charcot.
Hij wordt beschouwd als de vader van de Franse neurologie en was vooral actief in onderzoek op het gebied van epilepsie en hysterie. Gilles de la Tourette deed er veel proeven met hypnose bij hysterische patiënten en werd een verdediger van de standpunten van zijn leermeester. In 1885 studeerde hij af.
Hij is bekend gebleven door zijn ontdekking van het Syndroom van Gilles de la Tourette. Reeds in 1884 werd hij geboeid door de verschijnselen van “springende Fransen in Maine”, de schokkerige bewegingen en spraakstoornissen bij latah in Maleisië en het verschijnsel Miryachit in Siberië.
Hij schreef er een artikel over, zocht en vond andere voorbeelden. Hij beschreef de casus van de markiezin van Dampierre, 60 jaar eerder beschreven door Jean Itard . Deze vulde hij aan met twee andere casussen uit de recentere literatuur en zes eigen casussen.
Volgens Charcot pasten de symptomen (motorische tics en coprolalie) niet bij hysterie. Het ging volgens hem om een afzonderlijke neurologische aandoening, die hij la maladie des tics de Gilles de la Tourette noemde. Charcot kreeg hierop zeer veel negatieve reacties van collega’s, die het toch als een variant van hysterie of de Chorea van Sydenham zagen.
Wist je dat…
- “Gilles” is niet zijn voornaam, maar een deel van zijn familienaam. De voornaam en naam waarmee hij tijdens zijn leven werd aangesproken, is Georges.
- Georges Gilles de la Tourette leed zelf niet aan de stoornis die genoemd werd naar zijn naam. Hij deed er de eerste systematische beschrijvingen van. Charcot gaf de ziekte de eerste naam. Georges Gilles de la Tourette toonde wel zeer vervelend gedrag, maar dit is hoogstwaarschijnlijk te kaderen binnen een gevorderde syfilis.
- Hoewel hij een wereldwijd bekende Fransman is, heeft slechts één straat zijn naam gekregen: een doodlopende straat in zijn geboortedorp Saint-Gervais-les-Trois-Clochers
Lees hier meer over Gilles de la Tourette en zijn leven (Wikipedia).
